Józef Zachariasz Bem (Murat Pasa) urodził się w 1794 roku w Busku, zmarł w Aleppo w 1850 roku. Jest postacią cenioną i szczególnie ważną aż w trzech krajach. Jego zasługi zostały docenione w Polsce, na Węgrzech oraz w Turcji oraz uhonorowane wieloma odznaczeniami, m.in. Złotym Krzyżem Virtuti Militari i pomnikami.
Lata szkolne i początek kariery wojskowej Józefa Bema
Kim był Józef Bem? Przede wszystkim patriotą, znakomitym strategiem i dowódcą. Kształcił się w Korpusie Kadetów oraz w Szkole Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierii. Wykształcenie z dziedziny wznoszenia fortyfikacji okazało się znamienne dla jego przyszłej kariery wojskowej. Po ukończeniu szkoły wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. W latach 1812-1813 walczył w oddziałach napoleońskich w kampanii przeciwko Rosji. Następnie przyjechał do Warszawy, gdzie w szeregach Wojsk Królestwa Polskiego rozpoczął pracę naukową dotyczącą badań pirotechnicznych. Owocem zainteresowań Józefa Bema tematem rac kongrewskich była publikacja pt. “Doświadczenia z rakietami kongrewskimi”, która została wysoko oceniona przez środowiska naukowe. W rezultacie w Polsce został utworzony pierwszy oddział rakietników. W 1831 roku Bem ponownie rozpoczął czynną służbę wojskową, dowodząc oddziałami konnymi w czasie bitew powstania listopadowego i kierując obroną Warszawy.
Zagraniczne dokonania Józefa Bema
Po przybyciu do Paryża Józef Bem zaangażował się w działalność Hotelu Lambert a w 1832 r. Współtworzył Towarzystwo Literatów Polskich. Działał na rzecz powołania oddziałów polskich legionów w Belgii i Portugalii. Był również czynnym żołnierzem, brał udział w obronie Wiednia podczas Wiosny Ludów (1848-1849) i walczył w powstaniu węgierskim, w którym dowodzone przez niego wojska wyparły Austriaków z terenów Siedmiogrodu. Dzięki temu zwycięstwu Józef Bem został okrzyknięty węgierskim bohaterem narodowym. Niestety, ostatecznie powstanie węgierskie upadło i w 1849 roku Bem musiał uciekać, udał się do Turcji. Wstąpił do armii tureckiej, przeszedł na islam, przyjął przydomek Murat Pasa, dzięki czemu mógł otrzymać marszałkowską nominację. W 1850 r. stanął na czele wojsk tureckich i skutecznie odparł arabski atak na miasto Aleppo.
Bitwa o Aleppo była ostatnią w życiu generała Bema. W tym samym roku zachorował na malarię i zmarł. W 1929 roku polski rząd sfnalizował długi proces starania się o przetransportowanie szczątków Bema do ojczyzny. Jego prochy dotarły do kraju w honorowej eskorcie i zostały złożone w Tarnowie w mauzoleum.
